محتاج

امروز که محتاج تو ام جای توخالی است
 فردا که می ایی به سراغم نفسی نیست
 بر من نفسی نیست ، نفسی نیست
 در خانه کسی نیست
 نکن امروز را فردا
بیا با ما که فردایی نمی ماند
که از تقدیر و فال ما
در این دنیا کسی چیزی نمی داند
تا اینه رفتم که در آن اینه هم جز تو کسی نیست
 من در پی خویشم به تو بر می خورم اما
 در تو شده ام گم که به من دسترسی نیست
نکن امروز را فردا
دلم افتاده زیر پا
 بیا ای نازنین ای یار
 دلم را از زمین بردار
 در این دنیای وانفسا
 تویی تنها منم تنها
نکن امروز را فردا ، بیا با ما ،‌ بیا تا ما
 امروز که محتاج توام جای تو خالی ست
فردا که میایی به سراغم نفسی نیست
 در این دنیای ناهموار
که می بارد به سر آوار
به حال خود مرا مگذار
رهایم کن از این تکرار
 آن کهنه درختم که تنم غرقه ی برف است
 حیثیت این باغ منم
خار و خسی نیست